De zomer aan z'n eind....

Zoals jullie dus inmiddels allemaal weten lag Peter onlangs in het ziekenhuis...Hij is gelukkig goed bezig met zijn herstel en gaat elke dag vooruit, ook in zijn energie. Zijn lichaam heeft duidelijk wel een grote klap gehad en hij heeft een flinke jas uit gedaan. Tja, en Peter was ook tijdens zijn ziekenhuisopname jarig....en daarmee werd een weekendje weg die ik stiekem al 2 maanden aan het plannen was geweest ineens een heel ander "weekendje weg". Ik zal jullie even meenemen in het oorspronkelijke plan.... 😁

Ik was al een tijdje aan het broeden op een idee voor Peter zijn verjaardag. Nu ga ik nooit op zoek, maar laat altijd gewoon ontstaan wat er op mijn pad komt eigenlijk. En omdat ons weekendje in Peniche voor onze trouwdag in juni niet door was gegaan wegens een plots vertrek naar Nederland door het overlijden van mijn oma, bedacht ik dus al snel: mooi, Peter zijn verjaardag is de herkansing!

En Karin, mijn schoonzus, vond dat ook wel leuk en tijdens hun vakantie hier in juni ontstond dan al snel het idee dat zij Peters verjaardagweekend naar Portugal zou komen. Uiteindelijk vond ik een leuk appartementje in hartje Peniche en boekte ik die.

Peter zou de week ervoor in Nederland werken en de avond voor zijn verjaardag terugvliegen naar Lissabon.... en dus:

- boekte Karin dezelfde vlucht naar Lissabon

- tijdens mijn bezoek aan Nederland begin augustus had ik al e.e.a. aan voorbereidende kaartjes voor puzzels en hints bij Karin laten bezorgen

- zou Peter op de dag van de terugvlucht een kaartje mogen openen met de eerste hints

voor zijn verjaardagsweekend

- werd het plan dat Karin zou proberen zonder gezien te worden in dat vliegtuig te komen en pas dáár aan Peter te laten zien dat ze mee vloog (surprise!)

- zou Karin in het vliegtuig de tweede kaart geven met een puzzel (en uitkomst: "een weekendje weg")

- zou ik bij aankomst op de luchthaven in Lissabon hem nog een doosje bonbons geven met de volgende hint: een QR-code met de locatie van het appartement in Google Maps

Tja...we hadden alles uitgedacht......

.......behalve dat Peter ziek zou worden. Eerst werd hij ziek en dachten we natuurlijk nog dat hij voor die tijd wel weer beter zou zijn. Ik was immers ook snel weer beter. Maar hij werd erger en erger ziek en het duurde langer en langer met een vreemd verloop. Peter had zooo intens veel pijn dat ik er al een tijdje geen goed gevoel bij had en ook de conclusie van de eerste arts die we zagen in de soort "huisartsenpost" hier, vond ik vreemd. Hij wimpelde ons af, zo voelde het voor mij althans, door op aannames af te gaan. Hij dacht dat we vakantiegangers waren en dus gewoon lekker aan het eten waren geweest zonder vezels en Peter nu een verstopping had. In zijn kantoor toen hij mij de recepten gaf voor medicatie herhaalde hij dat en toen ik zei dat we hier wonen én we juist altijd veel vezels eten wegens mijn darmaandoening, kwam er niet meer uit dan een "hmm". Ennnnnnn..... vervolgens ging hij door met zijn al aangenomen theorie🤷🏼‍♀️. Tja en in onze eigen huisartsenpraktijk werd die conclusie soort van overgenomen, al dacht zij niet aan een verstopping maar een virale oorzaak, ook al bleef Peter zeggen dat hij steeds pijn had rechts bovenin zijn buik. Achja, jullie hebben Peters verhaal gelezen....we hebben gelukkig zelf steeds de stap genomen om tóch weer naar de huisarts te gaan. Het voelde gewoon allemaal niet kloppend bij een "simpele maag/darm infectie". En dat bleek maar weer eens...

Maarja, inmiddels kwam het geplande verrassingsweekendje wel steeds dichterbij. Karin en ik hadden sowieso dagelijks contact over hoe het met Peter ging en ze was dan ook echt mijn steun en toeverlaat die tijd! Peter toonde inmiddels na een dikke week ellende wel wat licht herstel, maar was echt nog duidelijk (te) ziek: zijn werkweek in Nederland ging dus in ieder geval niet door. Oké, dus Karin moest alleen vliegen, dat werd duidelijk, maar het weekend zelf leek toen nog wel mogelijk. Maar, ik moest dus wel het plan bijschaven.....Er van uitgaande nog steeds dat we wel naar Peniche zouden kunnen, zouden we daar einde middag inchecken en Karin zou rond 23:00 uur landen op Lissabon.

En voor wie de kaart van Portugal niet bij de hand heeft: om van ons huis naar Peniche te komen, rijden we langs Lissabon (de groene lijn). Dus dat betekende 's avonds ineens een dik uur terug rijden naar Lissabon (de blauwe lijn)? Niet logisch, dus denk denk denk, wat ga ik verzinnen? 😁 Ik paste de eerste kaart aan met wat knip en plak werk, plande een hele puzzel-hint-tocht van Peniche naar de luchthaven en zo zou Peter toch nog verrast worden met een weekendje weg én de aankomst van Karin. We waren ook benieuwd wanneer bij hem een kwartje zou vallen over dat hij natuurlijk oorspronkelijk ook die dag 's avonds zou landen op Lissabon....

Tja..........

En toen volgde de uitslag van de bloedtest en het verzoek naar de eerste hulp van het ziekenhuis in Évora te gaan. En de rest is al verteld..... Daar ging zijn verrassing! Ik heb toen ik de dag na zijn opname eindelijk op bezoek mocht dan ook maar ons plan verteld........

Karin kwam echter wel gewoon naar Portugal en zo hadden wij zomaar ineens een lang weekend "prime time" als schoonzussies! En gelukkig kunnen wij ons heel goed vermaken met elkaar, dus we hebben er maar het beste van gemaakt. We konden slechts 1 x per dag naar Peter en dat uurtje moesten we ook nog eens verdelen, want we mochten niet tegelijk op bezoek bij hem. Dus de rest van de dagen hebben we gevuld met dingen doen samen. En Karin heeft geholpen met de boel thuis weer schoon en fris te maken. Het was natuurlijk niet leuk dat Peter in het ziekenhuis lag, maar we hebben het tóch ook gezellig gehad!

Eerst dus de dag van aankomst, waar ik 's middags eerst Peter had bezocht in het ziekenhuis en hem een verrassingstasje had achtergelaten. Hierin had ik wat ballonnen en kleine slingers gedaan die hij op zijn verjaardag mocht openen. Ook had ik zijn dochter Laura gevraagd of zij een tekening wilde maken voor papa. Zij getekend, een lieve brief erbij en middels foto's daarvan heb ik die weer hier via de printer eruit laten rollen zodat ik die vrijdag aan Peter kon geven. Beetje creatief omgaan maar met de situatie! 😅 Later in de avond ben ik naar Lissabon gereden om Karin op te halen. Met een uurtje vertraging stond ik haar met Taeke op te wachten op Lissabon. Taeke was zo blij toen ze aan kwam lopen! Het was al laat, dus bij thuiskomst moesten we nog even snel haar bed opmaken en toen plof...slaaaaaptijd! En ontdekte Karin al snel wat de stabij in huis doet als de slaapkamer deur niet dicht zit 😅 Karin had wat nachtelijk bezoek met natte kusjes zullen we maar zeggen 😂

De volgende ochtend werd ze wel meteen getrakteerd op een bewolkte lucht! Maar, dat was dan wel een verschil met het geplande weerbericht van Peniche: daar zou het ca. 20 graden zijn. Bij ons thuis ca. 30 graden. Toch ook wel weer lekker na de dagen ervoor van enorme hitte met 40 graden en ook in huis 30 graden... Ik heb eerst een klein appeltaartje in de oven gegooid. Peter had ondertussen zijn pakketje geopend en had zoiets van "dat ga ik toch niet ophangen...". Waarop ik zei: tuurlijk wel! Vinden ze alleen maar leuk! Daarna kreeg ik een foto van zijn versierde bed

en leerde hij dat ze het allemaal heel leuk vonden en is hij vaak gefeliciteerd 😅😉 Alles om hem toch jarig te laten voelen!

Wij zijn het middag bezoekuur bij hem geweest. Om de beurt....dus om de beurt een stukje taart eten met hem (hij dus 2 stukjes hè!😉😅). We hadden samen cadeautjes verzamelt: Karin Nederlandse stripboeken van Asterix en Obelix en ik de Portugese versies er van. Kan 'ie mooi Portugees oefenen! En natuurlijk Laura haar kaart, waar hij erg blij en ontroerd om was! Tja en dan is bezoektijd snel om...helaas....Karin en ik zijn nog even langs het winkelcentrum gegaan om daarna thuis aan het zwembad nog even verder te proosten op Peter. Wat Peter natuurlijk via de app allemaal volgde 😃 's avonds zijn wij uit eten gegaan hier om de hoek. Lekker gegeten, lekker gebabbeld samen. Proost Peter!

De volgende ochtend was Karin in een dappere bui: ze wilde direct na het opstaan zwemmen. Die hard....en ze ging hoor! En Taeke met d'r mee! En de ochtend erna weer. En die daarna weer, maar toen is het haar gelukt mij over de streep te trekken ook mee te gaan 😂😂 Ik probeer het nu nog steeds te doen overigens, wat me niet elke keer lukt. Als ik zeer moe wakker word sla ik echt over, want dan is rust het enige motto en is zoveel actie teveel....en laat ik nu de afgelopen dagen vooral erg moe zijn geweest en niet helemaal lekker ook....beetje buikgriep gevoel.

We besluiten deze dag, zaterdag, in de avond naar Peter te gaan, zodat we in de middag Elvas konden bezoeken. Deze prachtige plaats met giga romeins aquaduct, had Karin niet gezien toen ze op vakantie was bij ons in juni met manlief, dus een goede om nu te bezoeken.

Zeker nu het wat koeler was dan de afgelopen week (en de week van hun vakantie die ook 39 graden had....). Erger nog; we hadden zelfs regen! En moesten schuilen! 😂😂

Maar na die bui knapte het aardig op en was het gewoon een heerlijk weertje om de boel wat te verkennen. En een beetje maf te doen. En, uiteindelijk nog lekker geluncht met een Portugese Bacalhau. Heerlijk!

In de avond tijdens het bezoekuur dus weer naar Peter die er elke dag zichtbaar wat beter uit begon te zien. Hij kreeg op dat moment ook zijn avondmaaltje....

wat toch wel steeds een wat trieste bedoeling is, zelfs als je ziek bent. Hij kreeg ook elke dag dezelfde soep er bij. Nu had ik die geproefd en de ziekenhuis versie was in ieder geval nog smakelijker dan de kant en klare vergelijkbare soep die ik de week ervoor in de supermarkt een keer had gekocht! Yuck....echt smakeloos.... Eenmaal naar huis moesten wij nog wel eten en kozen voor een lekkere

pompoensoep (zelf gemaakt en heerlijk!) met een broodje. Prima voor een laat maaltje en een stevige lunch gehad hebbende....Peter stuurden we wel een foto, maar iets door de kleur van soep maakte dat hij niet echt dacht aan een smakelijke soep 😂. Voor hem voorlopig geen oranje soepen!🫢

Op zondagochtend zijn we rustig op gaan starten bij het zwembad. Lekker relaxt! En zijn we in de middag naar Peter gegaan, die er weer wat beter uit zag. Daarna zijn wij nog even het centrum van Évora in gegaan en wat rondgewandeld met een ijsje.

's avonds zijn we iets voor zonsondergang in de auto gesprongen en naar Evoramonte gereden. Ook een plaatsje die tijdens de vakantie in juni niet gelukt was te bezoeken. Het is een kasteel/fort bovenop een van de hoogste heuvels hier in de buurt. En samen met de ondergaande zon, gaf dat een onwijs mooi tafereel! Halverwege de route richting het kasteel en fort staat een grote schommel; daar moesten we natuurlijk even op schommelen! Je hebt daar een fantastisch uitzicht. Eenmaal boven bij het kasteel, werden we door een vriendelijke meneer nog even in het plaatselijke mini weefgetouw "museumpje" rond geleid. We hebben daarna langs de kasteelmuren gelopen met Taeke samen. Prachtige avond! En een tikke mafheid hebben we nu eenmaal altijd, dus dat levert soms ook maffe foto's op 😂 En de lucht....die leek gewoon in de fik te staan. Heel mooi!

Leuk in Evoramonte is zeker de trap met regenboogkleuren, maar als je door de straatjes loopt vind je ook overal geschilderde huisjes op de straatstenen. Super leuk! Je vindt dit overigens ook buiten Evoramonte op stenen (dus niet plat op de straat) waar ze huisjes op schilderen. Gewoon heel leuk!

En toen was het alweer maandag. Inmiddels had Peter zaterdags gehoord van de arts dat hij wellicht na het weekend naar huis mocht. Hij zat inmiddels in dat ziekenhuisbed met de gedachte "wat doe ik hier nog"; hij knapte gewoon heel goed op aan de antibiotica. De stille hoop dat hij zondag misschien wel ontslagen zou worden was al snel vergaan, want er kwam dus ook gewoon echt geen arts die dag....(en ook geen bloedtest).... zucht. Maar ja, wordt hij dan maandag ontslagen? Zijn kamergenoten werden allemaal niet voor 14:00 uur 's middags ontslagen en tja....ik moest wel rond die tijd weer richting Lissabon rijden, want karin vloog die avond weer terug. In de ochtend toch maar bedacht de boel op te pakken en dan maar vast naar Évora te rijden om daar te lunchen. Dan waren we in ieder geval alvast om de hoek van Peter en hadden we 3 mogelijke opties:

1: Peter wordt niet ontslagen vandaag, maar dan hebben wij in ieder geval lekker geluncht.

2: Peter wordt ontslagen voordat wij gaan lunchen; dan kan hij mee lunchen.

3: Peter wordt ontslagen na onze lunch; dan kunnen we hem zo oppikken en doorrijden richting Lissabon.

We reden net de contreien van Évora binnen einde ochtend toen Peter belde: "ik mag naar huis vandaag!". Hij had de arts gevraagd of ze konden zorgen dat dat in ieder geval uiterlijk om 14:00 uur gebeurde en nu was het even afwachten....

Ik zei nog gekscherend: wedden dat hij belt als we nét 5 minuten bij een restaurant zitten voor de lunch? Ik heb voorspellende gaven, want toen we ons drinken kregen en de serveerster ons de menukaart gaf, belde Peter: ik mag NU naar huis! hahaha!

We hebben snel ons drinken opgedronken, ik ben richting auto gelopen om Peter te halen (we stonden ca. 4 minuten rijden van het ziekenhuis) en Karin wilde nog even langs een winkel waar ze in haar vakantie in juni een leuke tas had laten hangen....

Peter opgepikt, terug naar het restaurant en daar hebben we wat geluncht. Wat was Peter blij met zijn simpele, maar lekkere broodje rundvlees! En toen was het alweer tijd om ons richting Lissabon te gaan begeven....Karin uitgezwaaid en toen echt naar huis! Fijn! Hoewel mijn stressniveau een stuk lager was toen Peter in het ziekenhuis lag; toen was immers bekend wat er was en was hij in de beste handen daarmee, dan ervoor thuis in onzekerheid over wat er mis was, heb ik toch het liefst manlief gewoon lekker bij me in de buurt! ☺️

En zo is augustus ook weer voorbij gevlogen en komt de zomer aan zijn eind....en letterlijk, want hoewel het in Nederland de afgelopen week een prachtige nazomer week was.....is hier duidelijk de herfst begonnen 😂 Qua temperatuur is het nog steeds wel lekker en achter in de 20.

Maar verder veel wolken, veel grijze wolken, buien, onweer.... prachtige luchten ook!

We zijn regelmatig even op pad, naar bekende plekken om even een rondje te wandelen of verder met nieuwe plekken verkennen. Alles rustig aan...Peter had zelfs stevige spierpijn na het eerste korte loopje 🫢 Kun je nagaan wat de aanslag op zijn lijf is geweest....

Maar zo hebben we stapje voor stapje vooruitgaande alweer andere leuke dingen bezocht en gezien.

Maar dat...... is voor een volgende blog!

Liefs Lies en Peter